Στη Βενετία, ο Δόγης κι ο λαός πήγαιναν την νύχτα των Χριστουγέννων στο γειτονικό νησάκι του Αγίου Γεωργίου για να προσκυνήσουν το λείψανο του Αγίου Στεφάνου. Στην παραλία του νησιού περίμεναν βενετσιάνικες αρχόντισσες ντυμένες στα μαύρα και στολισμένες με κοσμήματα, για να υποδεχτούν τον Δόγη και να τον συνοδέψουν μέχρι το ναό.
Μετά το τέλος της λειτουργίας, όλη η λαμπρή συνοδεία έμπαινε στις γόνδολες και διασχίζοντας τα νερά ξαναγύριζε στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, όπου άρχιζε μεγάλο γλέντι, που συνεχιζόταν μέχρι το πρωί.
Στη Βαρκελώνη, το Μεσαίωνα, είχαν έθιμο την «τελετή του παγωνιού». Την ημέρα των Χριστουγέννων, ο βασιλιάς έπαιρνε μέσα σε χρυσή πιατέλα ένα ψητό παγώνι και το μετέφερε στην τραπεζαρία. Σε αυτή την πομπή τον ακολουθούσε πλήθος από ευγενείς, υπηρέτες και σωματοφύλακες.
Στην τραπεζαρία μέσα βρισκόταν η βασίλισσα. Ο βασιλιάς της προσέφερε το παγώνι, για να το μοιράσει σε όλους τους παρευρισκόμενους. Όσοι δέχονταν την εξαιρετική αυτή τιμή, ήταν υποχρεωμένοι να ορκιστούν μπροστά στην ομήγυρη ότι θα προσπαθήσουν να ανδραγαθήσουν στον πόλεμο ή στις ταυρομαχίες.